Drewno opałowe

Wykorzystanie drewna do ogrzewania wiąże się z wieloma uciążliwościami i niskim komfortem jednak paliwo to wraca do łask zwłaszcza z uwagi na niską cenę energii oraz pozytywny efekt ekologiczny w stosunku do węgla. Często w nowo budowanych domach drewno wykorzystywane jest, jako dodatkowe źródło ciepła pozyskiwane np. w kominku z płaszczem wodnym. Rozwiązanie takie jest uzasadnione cenowo gdyż energia pozyskana z drewna jest znacznie niższa niż z gazu a nawet z pompy ciepła (w pewnych warunkach). Dodatkowo kominek to także element poprawiający estetykę wnętrza budynku. Należy jednak pamiętać, że drewno opałowe charakteryzuje się zmiennymi parametrami fizykochemicznymi zależnymi od gatunku drzewa oraz jego wilgotności.

Gatunek drewna	Drewno - wartość opałowa
	kWh/mp	kWh/kg
grab	2200	4,2
buk czerwony	2100	4,2
dąb	2100	4,2
jesion	2100	4,2
robinia	2100	4,1
brzoza	1900	4,3
wiąz	1900	4,1
klon	1900	4,1
olcha	1500	4,1
wierzba	1400	4,1
topola	1400	4,2
drzewa liściaste średnio	2100	4,2
daglezja	1700	4,4
sosna	1700	4,4
modrzew	1700	4,4
świerk	1600	4,4
jodła	1500	4,4
drzewa iglaste średnio	1600	4,4
drewno opałowe średnio	1800	4,3

Tabela 1 Wartości opałowe wysuszonej na powietrzu grubizny w kWh/mp przy wilgotności 15 do 18% masy suchej źródło: ans – Peter Ebert "Palenie drewnem we wszystkich rodzajach pieców" Studio Astropsychologii 2003, Białystok, Wydanie I

W zależności od gatunku drzewa drewno opałowe charakteryzuje się różną wartością opałową w przeliczeniu na metr przestrzenny. Różnice te wynikają głównie z różnej gęstości poszczególnych gatunków drzew. Istotny wpływ na ilość pozyskanego ciepła z drzewa ma jego wilgotność. Pod względem zawilgocenia drewno dzieli się na suche do 15% wilgoci półsuche 16-30% wilgotne 31% i więcej.

Rysunek 1 Zmiana wartości opałowej drewna w zależności od zawartości wilgoci.

Zobrazowana na rysunku 1 zależność wartości opałowej od zawartości wilgoci w drzewie pokazuje, że mokre drewno posiada znacznie niższą kaloryczność od drewna suchego. Wykorzystanie drewna, jako źródła energii wymaga jego odpowiedniego wysuszenia. Przy składowaniu drewna na powietrzu ulega ono samoczynnemu wysuszeniu. Uzyskanie poziomu wilgotności rzędu 15% wymaga minimum 1,5 – 2 lat sezonowania. Z tego względu wykorzystanie drewna, jako paliwa wiąże się z koniecznością zorganizowania odpowiednio przygotowanego składu drewna przy budynku, które będzie chronić drewno przed opadami atmosferycznymi. Spalenie drewna mokrego lub świeżego to z jednej strony strata często połowy potencjalnie zawartej w nim energii. Z drugiej spalanie mokrego drewna wiąże się ze znacznie wyższą emisją CO, WWA, TOC.